Vandaag staan we net als gisteren 03.30 uur buiten bed. Nu om te checken of de weersomstandigheden er naar zijn om onze geplande Krugerpark bushwalk door te laten gaan. Het is droog. Een uur later rijden we met Paul, ranger/gids, en Abel, chauffeur, de poort uit van het Mopani kamp. Onze begeleiders zijn goed bewapend met een flinke voorraad munitie. Tijdens de rit door het lege park klimt een vuurrode zon gestaag boven boven de kim uit. Er is nog geen verkeer in het park.
Alsof we tijdens de Krugerpark bushwalk een verboden gebied, een soort ‘heilige’ grond gaan betreden, zetten we onze eerste stappen op een ruig geaccidenteerd terrein naast de weg. Het is een speciaal gevoel uit de wagen te mogen stappen en we plotseling met onze beide voeten ‘out in the open’ op de savanne staan, een gebied, waar je normaal gesproken geboden bent in de auto te blijven. Ook wel een sensatie, een bevrijdende gevoel …. de vrije natuur, op vrije voeten in de ongerepte wildernis! Ik voel me bevoorrecht, maar ook onervaren en nietig in een overweldigende natuur, en ook wel – zonder een beschermende auto om je heen – enigszins kwetsbaar voor de harde de wetten van de jungle!
Paul en Abel zijn professioneel uitgerust voor de bushwalk.
De wandeling begint terwijl het nog schemerdonker is in de jungle. We zijn met vieren, twee onervaren woudlopers en 2 bewakers. We worden geïnstrueerd om tijdens de tocht stil te zijn, niet te spreken. De menselijke stem is een onbekend communicatiemiddel in de ongereptheid, waar de dieren de baas zijn. Dieren zijn hier niet gewend aan menselijke klanken. Vreemde geluiden zouden de dieren kunnen verstoren in hun gedrag en onverwachte – ongewenste – reacties op kunnen roepen. Alle communicatie moet woordloos plaatsvinden, met lichaamstaal in mimiek en gebaren. Dat geeft een accent van spannende heimelijkheid aan onze voettocht. Een jongensachtig avontuur Ook worden we geacht geen ’trofeeën’ mee te nemen van ons avontuur, zoals stenen, mineralen of overgebleven botten van een karkas, die overal in ruime mate rondslingeren. Paul blijkt een toegewijd natuurliefhebber, die uitermate zorgvuldig met het groen en de planten omgaat en bijna teder zelfs insecten en levensgevaarlijke spinnen hanteert. Aandoenlijk, soms! Een groot kenner van de omgeving zowel in het algemeen als in detail.
wilde lavendel
Hij wijst op de wilde lavendel die overal bloeit en geurt en op de wilde hibiscus, die met prachtig grote gele kelken staat te bloeien. Behendig als een natuur-apotheker kneust hij floxen soorten, die een sterke en aangename mint-geur verspreiden, waarbij hij vertelt dat de gedroogde bloemen in veraste poedervorm een neusbloeding kunnen stelpen. Hij is een echte natuurkenner en weet veel van wat er te vinden is in de bush, dat gebruikt wordt voor lokale traditionele geneeskunst. Hij plukt een duizendpoot met de afmetingen van bijna een rolletje drop van de grond en laat zien dat het onschuldig ogende insect natuurlijke cyanide in zijn staart heeft. Het dodelijk gif blijft bij aanraking ongezien aan je vinger kleven. Raak je daarmee achteloos je lippen aan, dan kan die minimale portie op een volwassen man al de uitwerking van een flinke buikloop hebben. Voor kleine kinderen, die vaak ook nog op blote voetjes ronddrentelen en alles in de mond steken wat ze niet kennen, is een kleine hoeveelheid al absoluut fataal. De biodiversiteit op dit kleine gebiedje dat we bewandelen alleen al is indrukwekkend. Elk plantje en elk beestje, alles wat groet en bloeit in dit biotoop is een leven met een verhaal op zich. Zo’n Krugerpark bushwalk is een ontdekkingsreis op zakformaat.
neushoorn-baviaan-decoratie op het shirt van Paul
Paul ziet met zijn getrainde blik een tussen het hoge gras verscholen ‘valkuil’ van een neushoorn-baviaan-spin. Dit gepantserde familielid van de beruchte en gevreesde tarantula familie heeft een bijzonder listige strategie om zijn prooi te vangen. Hij weeft geen web in de open lucht maar graaft een gat in de grond, dat wel 20 tot 30 cm de diepte in gaat. Na het nodige ploeg- en graafwerk gaat het beest onder in zijn hol zitten wachten totdat er een argeloze bushbewoner in valt en daarmee onherroepelijk ten prooi valt aan de harige holbewoner. Dan is er geen ontsnappen meer aan. Paul peutert met een stokje in zijn hol. En, ja hoor even later hangt er een flink harig beest met 8 poten aan het uiteinde van het stokje. Het beest is versuft en beduusd door het daglicht, de beste conditie om het even voor de camera te laten optreden. Paul zet het diertje, als een soort decoratie, op de revers van zijn shirt. Later laat hij het monstertje behoedzaam weer in zijn verraderlijke valkuil zakken. Zowel Paul als Abel oriënteren zich onnavolgbaar efficiënt in deze natuur. Zij kunnen uren ronddolen om dan moeiteloos zonder enig kompas de weg naar het startpunt terug te vinden met behulp van een ietwat ingewikkelde aan-het-lijf-gekoppelde-links-rechts oriëntatie.
Na het kleine, maar niettemin soms levensgevaarlijke spul, gaan we tijdens onze Krugerpark bushwalk op zoek naar groter wild. De rangers zoeken de lucht af naar ossenpikkertjes. Deze vogeltjes voeden zich met teken en andere insecten die grote zoogdieren zoals buffels, giraffen en neushoorns op de huid met zich meedragen. De vlucht van ossenpikkertjes wijzen de weg naar de aanwezigheid van deze grote zoogdieren. We volgen een tijdje het spoor van een witte neushoorn, zijn voetafdrukken laten een voor de rangers herkenbaar spoor achter in het zand. Even later komen we verse sporen van buffels tegen. Dit zijn de echte ONGEBAANDE PADEN, die mij voor ogen stonden, voordat we uit Nederland vertrokken. De ruwheid van het terrein, het hoge struweel, het halfhoge gras, modderpoelen, sporen, geurvlaggen en uitwerpselen van de in het wild levende dieren, het is er allemaal. De emotionele beroering daarbij overtreft onze stoutste verwachtingen. De grond is ook nog eens bezaaid met mineralen en brokstukken van kwarts in de meest fantastische kleuren. Er ligt op de paden van een Krugerpark bushwalk letterlijk een enorme natuurlijke rijkdom nonchalant uitgestrooid.
Plotseling horen we in onze directe omgeving hoefgetrappel en gesnuif van buffels. We staan doodstil. We zien niets door het dichte struikgewas. Niets zien … en van alles horen, dat is echt spannend! Dan zien we even verderop in een open plek een reusachtige buffel staan. Gebiologeerd door elkaars aanwezigheid staan wij evenals hij onbeweeglijk en alert gespannen naar elkaar te staren. De enkele minuten lijken langer te duren. Dan klapt Abel in zijn handen en de buffel schiet onverwacht als door een bliksem getroffen in een verrassende ren-galop terug het bos in. Paul wijst zwijgend in de andere richting. Daar tussen de bomen door… staat een groep van 6 a 7 volwassen buffels in een modderpoel. Spectaculair!!! Maar wel heel erg dichtbij!!! De beleving van oog in oog te staan met een alerte wilde buffel in de vrije natuur is een sensatie van de eerste orde. Indrukwekkend! De Krugerpark bushwalk zeker wel de moeite waard gebleken om zo vroeg voor uit je bed te komen, wanneer je eigenlijk ‘gewoon’ op vakantie bent.
