Al vroeg in de ochtend, om 07.45 uur, is Marjo naar Phalaborwa vertrokken om Fred en Femke van het vliegveld op te halen. Via Cairo en Johannesburg zijn zij inmiddels vanuit Amersfoort in blakende welstand om 12.10 in Phalaborwa aangekomen. Zo heb ik ondertussen een rustige zondag en alle tijd om foto’s en filmpjes te uploaden. Dat laatste gaat uiterst langzaam proces, maar tijd genoeg. Alles gaat hier via de wegenvan geleidelijkheid. Ondertussen heb ik mooi de gelegenheid om wat rond te kijken en te genieten van de Zulu-muziek van Ladysmith Black Mombaza. Het is grappig te zien hoe de Afrikaanse mannen en vrouwen verrast opkijken wanneer ze ‘hun’ muziek vanuit ons huisje horen opklinken. Ze kennen de liedjes en zingen met lijf en leden mee, want stil staan is in Afrika er niet bij, wanneer er muziek klinkt.
Het is stil en warm in het Satarakamp, te heet om in de zon te komen. Tijd om de om De Lange Weg Naar De Vrijheid weer ter hand te nemen. Deze autobiografie van Nelson Mandela geeft inzicht in de achtergronden van de strijd tegen de apartheid en is boeiend om te lezen. Het is telkens weer aangrijpend te lezen hoe desastreus het apartheids-regime hier te werk is gegaan. De mens-onwaardige discriminatie was lange tijd legaal en werd wettelijk ondersteund totdat Mandela in 1994 aantrad als president van de republiek Zuid-Afrika. Nelson Mandela of ‘Mandiba‘ zoals Mister Nelson Mandela nogal eens genoemd wordt, naar zijn traditionele clannaam uit het Xhosa, het volk van Mandela is 5 jaar president geweest, een Vader des Vaderlands. De rascistische vooroordelen en de gewelddadige onrechtvaardigheden zijn ongekend ontluisterend geweest en die situatie nu helaas nog niet altijd rooskleurig, omdat de oude kleingeestigheid nog altijd, zij het illegaal, sluimert. Het volgende filmpje laat toont hoe de FaceBook-pagina van Mandela er uit gezien zou kunnen hebben met de huidige digitaal-technische mogelijkheden.
De verschillende digitale blog-technieken begin ik nu ook aardig onder de knie te krijgen. De gemaakte filmpjes kan ik met hulp van Femke naar YouTube up-loaden en zo toegankelijk maken voor de blogvolgers. We hebben nu een eigen YouTube kanaal, waar al enkele Kruger stories van ons op staan. Femke vertegenwoordigt als twintiger de eerste ‘digitale generatie’. Zij is moeiteloos in staat om een bejaarde digibeet ‘op de been’ te houden, of om in het jargon te blijven ‘virtueel in de lucht te houden’ De volgende opname is een van de eerste filmpjes, gemaakt op 7 januari 2011.
P.s.
Saskia, het bankje voor de hut in Satara is gelukkig terug!
Lekker om De Lange Weg Naar De Vrijheid van Mandela te zitten lezen.