Condors in de Andes

condors

“Condors zweven hier in grote aantallen boven de Andes.” Marjo belde uit Ecuador met deze jaloersmakende mededeling over majestueus zwevende condors.

Het moet een fantastisch gezicht zijn om deze vogels in hun natuurlijke habitat te zien. De vleugels van een volwassen andescondor kunnen een spanwijdte bereiken van wel 3 meter. Met zijn enorme vleugels maakt hij gebruik van de stijgwinden, die langs berghellingen van de Andes waaien en langs klippen aan de kust van de Zuidelijke Grote Oceaan ten westen van Zuid-Amerika. In de ochtend klimmen de condors met de stijgende lucht uit de Andesvallei omhoog in een opstijgende warme lucht, thermiek. Eenmaal boven het hooggebergte zweeft hij op 3 tot 5.000 meter hoogte zweeft zonder met de vleugels te slaan. Hij houdt daarbij zijn gewicht van 12 á 15 kilo in de lucht.  Zo gaan deze condors over afstanden van soms meer dan 200 kilometer op zoek naar aas of vogeleieren. Zoals alle andere gieren zijn condors vooral aaseters. In het binnenland leven ze van kadavers van grote zoogdieren, bij de kust eten ze dode zeezoogdieren. De Andescondor stamt uit de familie gieren van de Nieuwe Wereld. De dieren kunnen 80 jaar oud worden.

reisleider voor wereldcontact

Voor ruim drie weken draagt Marjo de ‘reisleiders-pet’ voor Wereldcontact Reizen BV. Hij begeleidt een bevoorrechte groep van ongeveer 15 gasten op hun reis door Ecuador van Quito, de hoofdstad van Ecuador, via Papallacta, Tena, Bãnos, Riobamba en Guenca naar Guayaquil, de grootste stad van het land. Van hier uit neemt het gezelschap het vliegtuig naar de Galápagos eilanden. De reis voert langs oude koloniale haciënda’s, jungle resorts in het Amazoneregenwoud, traditionele Indianen dorpjes in natuurgebieden waar vulkanen en watervallen het landschap bepalen. Ondertussen passeren zij onderweg eeuwenoude Inca ruïnes passeren. Kan het exotischer? Ja, dat kan. Na hun verblijf op het vaste land van Ecuador scheept het gezelschap zich in aan boord van het motorjacht Odyssey om op en rond de Galápagos eilanden te toeren. Zij treden daarmee in het voetspoor van Charles Darwin. Dat is de man, die zijn roem ontleent aan zijn theorie dat natuurlijke selectie de evolutie van levende soorten op aarde aandrijft: survival of the fittest.

evolutie contra schepping?

In september 1838 bezocht de autodidact Darwin met het schip de Beagle de Galápagos eilanden. Hier bestudeerde hij de plaatselijke dieren, planten, fossielen en geologie. Dankzij dit onderzoek kwam Darwin op zijn theorie over het natuurlijk ontstaan van soorten. Darwins werk had een grote invloed op maatschappij, filosofie en religie. De acceptatie van de evolutie van soorten had als gevolg dat de mens als een diersoort, een van de onderdelen van de natuur, in plaats van als een boven de natuur staande levensvorm gezien moest worden. Darwins evolutietheorie vormt tegenwoordig, samen met de erfelijkheidsleer van Mendel, de basis van alle biologische kennis. In orthodox kerkelijke kringen praat men over de ‘schepping’ als Gods creatie. In het debat tussen ‘creationisten’ en ‘evolutionisten’ gaan beide partijen ( strijdend ) voorbij aan de rijke symbool-taal waarin de Bijbel als testament – nalatenschap van het Joodse volk – het grote verhaal ‘over het begin’ literair-historisch‘ onder woorden brengt. Het Boek de boeken wordt – als het al echt gelezen wordt – door orthodoxe lezers vaak naar de letter gelezen en niet naar de geest waarin het geschreven is, namelijk als een verhaal over het begin van een religie, cultuur, volk in het Midden Oosten. Dat wetenschap en religie hierbij conflicteren wordt vaak veroorzaakt door hardnekkig vooringenomen standpunten, die aanhangers van de beide strijdende partijen innemen. Gelovigen en wetenschappers hanteren hierbij een onderling verschillend taalspel, waarbij het elkaar misverstaan al snel het debat bepaalt.

en ze leefden nog lang en gelukkig

Harriet op haar verjaardag in 2002 in de Australia Zoo.

De verspreiding van reuzenschildpadden over de Galapagoseilanden werd door Darwin als bewijs voor natuurlijke selectie gebruikt. Darwin nam indertijd een jonge reuzenschildpad van de eilandengroep mee.  Nadat hij de schildpad in Engeland had bestudeerd, werd deze door een vriend van hem meegenomen naar Australië. Hier heeft het dier in verschillende dierentuinen heeft geleefd. De schildpad, Harriet genaamd, werd meer dan 170 jaar oud en is waarschijnlijk een van de schildpadden die door de Beagle-expeditie werden meegenomen. Volgens genetisch onderzoek is de schildpad in 1830 geboren. De schildpad is overleden op 22 juni 2006 en wordt verondersteld het oudste dier op aarde geweest te zijn. Althans geregistreerd. In Japan zou de koi karper ‘Hanako‘ met overigens 226 levensjaren zijn baasje ver overleefd hebben. Een Groenlandse walvis kan ook een respectabele leeftijd van boven de 200 jaar bereiken. De zee lijkt overigens het beste milieu om oud te worden. Er zijn mossels, die honderden jaren oud worden en sponzen die een millennium met gemak halen. Maar kwallen spannen de kroon. Er zijn typen kwallen, die hun levenscyclus van oud naar jong steeds opnieuw maken. Dat juist kwallen een eeuwige jeugd hebben, dat moet wel een practical joke van God zijn, of – natuurlijk – een speling van de natuur.

Ik ben benieuwd waar Marjo op 23 mei in Amsterdam mee thuiskomt. In ieder geval met veel interessante verhalen over condors, veronderstel ik.  Ondertussen zal ik – zover de digitale verbindingen dat toelaten – de blogvolgers op de hoogte houden van de tocht ‘In het voetspoor van Darwin’.