Mlondozi dam
De laatste dag is een dag geworden met veel wildlife op de weg. We moesten onze plannen omgooien. Niet vanwege het wildlife op de weg maar vanwege een stroomstoring in Bergen en Dal. We verblijven onze laatste nacht voor de derde keer in kamp Skukuza. Wel moeten we verhuizen naar huisje 79, maar dat ongemak wordt volledig gecompenseerd; we slapen nu vlak aan de oevers van de Sabie-rivier met het vertrouwde snurken van nijlpaarden op de achtergrond. Omdat we niet – naar 50 kilometer verderop – hoeven te verkassen, hebben we vandaag een extra rustige dagje. Het wordt een picknick-lunch bij Mlondozi dam met een geweldig fraai uitzicht op een enorm stuwmeer in Mlondozi river. Deze hooggelegen uitkijkpost is een van de mooiste plekken van Kugerpark. Een fantastisch uitzicht met hoge bergruggen op de achtergrond. Vlak voor ogen ritselen kleurrijke hagedissen van allerlei formaat tussen de rotsen en tortelen twee duifjes. Vanuit de hoogte volgen we het spoor van een grazende neushoorns over de breed uitgestrekte groene oever. In de diepte beneden ons knorren de nijlpaarden er lustig op los.
Voor we het goed en wel in de gaten hebben, hebben we hier bij Mlondozi dam bijna twee uur zitten genieten, filmen en fotograferen.
wildlife op de weg
Langs het gravelpad op de terugweg zien we grote aantallen olifanten verspreid over de savanne, dat nu weer volop begroeid is met hoog en mals gras. Nauwelijks vijf kilometer verderop worden we op de asfaltweg opgehouden door een kudde van wel honderden buffels, die links en rechts van de weg lopen te grazen of midden op de weg staan te herkauwen. Buffels lijken je echt in de gaten te hebben. Ze lijken je zelfs te volgen en stil te staan om te kijken wat je van plan bent. In feite houden zij je in de gaten ter bescherming van de jonge kalveren in de kudde. Het zijn erg sociale dieren die voor hun jongen het zonder pardon opnemen tegen een groep leeuwen, als die het op een jong buffeltje gemunt hebben. Ze komen er dan met z’n allen op af en de leeuwen gaan dan echt wel op de loop. De dieren hebben ieder een eigen karakteristieke kop met een individueel eigen gezicht. Een oudere herkauwende buffel, knipoogt, naar wij begrijpen, een melancholische blik van verstandhouding. Het kan natuurlijk ook zijn dat er een ossenpikkertje in de weg zit.
Verderop worden we aangenaam opgehouden door meer wildlife op de weg.
Morgen gaan we al bijtijds op weg naar Johannesburg, om negen uur ’s avonds op het vliegtuig naar Schiphol. Misschien komt er nog een blogaflevering van O. R. Tambo International Airport, anders tot een volgende keer……..????