Het wordt vandaag de dag van de twee cheetah’s. Vanochtend zijn we om 08.30 uur het Mopani kamp uitgereden om even later de Tropic of Capricorn, de zogenoemde steenbokskeerkring, te passeren. Het weer is druilerig; het regent lichtjes en we ontmoeten weinig andere bezoekers onderweg.
Aan de S143, een gravelroad die ook Tropic of Capricorn Loop genoemd wordt, is een plaquette opgericht die deze bijzondere breedtegraad markeert. De Capricorn is de steenbokskeerkring, de breedtegraad die op 23 graden – 26 minuten – 18 seconden ten zuiden van de evenaar en parallel daaraan loopt. Op deze breedtegraad treffen de zonnestralen op slechts een dag per jaar verticaal de aarde. De zon staat in het middaguur rond 21 december loodrecht boven deze breedtegraad, dan is er geen schaduw op die plek. Dit moment markeert het begin van de zomer op het zuidelijk halfrond en tegelijk het begin van de winter op het noordelijk halfrond.
Deze breedtegraad wordt naar de steenbok vernoemd, omdat op dat moment de zon het sterrebeeld van de steenbok binnenkomt. Op dezelde manier is de noordelijke pendant vernoemd naar het sterrrebeeld kreeft: kreeftskeerkring.
Op de S143 gravelroad midden op de uitgestrekte savanne – een open gebied met laag gras en klein struikgewas – rijden we langzaam vooruit om een grote groep ooievaars niet op te schrikken en rustig te kunnen bekijken. Zij overwinteren hier vanuit Israel.
Even later sluiten wij ons aan bij een paar stilstaande auto’s – dit betekent meestal dat er iets bijzonders te zien is. Dat klopt in dit geval; . Dat is een uitzonderlijke observatie, want er zitten ‘maar’ 200 jachtluipaarden in het park. Het jachtluipaard is een van mijn favoriete dieren; ze zien er prachtig uit, hebben een fantastische motoriek. Rennend achter hun prooi aan kunnen ze maar liefst 110 km per uur bereiken, zij het slechts voor 10 of hooguit 15 seconden. Zijn tamelijk goed te domesticeren, af te richten voor de jacht, zoals de oude Egyptenaren al deden volgens de afbeeldingen uit faraonische tijden. Marjo had al een onrustige gnoe waargenomen en dat is voor de kenner een signaal dat er iets aan de hand is. We turen de eindeloze vlakte af met onze verrekijkers. En, ja hoor, er worden kleine zwarte vlekjes tussen het gras ‘gezien!’ Marjo herkent cheetah-oren! Ik doe mijn best en even later meen ik inderdaad ook iets vaags te zien. Een kleine beweging van het gras … en ja hoor, daar zitten cheetah’s! Wachten dus!!!…………….totdat ze overeind komen.
Jawel!!!….. ze gaan zitten en 2 prachtig getekende koppen loeren boven het gras uit over de vlakte. Twee volwassen cheetah’s – broers, volgens Marjo – uit hetzelfde nest. Jachtluipaarden gaan altijd gezamenlijk op jacht. Met mijn nieuwe camera, een Canon PowerShot SX30, maak ik prachtige opnames op grote afstand. Ik besluit voor het eerst de filmfunctie ervan te gebruiken en wonder boven wonder maak ik ( vol-automatisch ) een perfect filmpje. Althans, oordeel zelf.
Daarna nog een van een gnoe en een van een heel komisch optreden van 2 struisvogels, die een soort synchroon-dans uitvoeren. Dan begeeft de accu het! Chips! Juist nu het spannend wordt – zo werkt natuurlijk de wet van Murphy. Filmen vreet batterijen. Maar ik ben dik tevreden met de twee cheetah’s. Klik hier op YouTube om alle andere filmpjes uit het Krugerpark te zien.
Wat een dag. Wat het spotten van wildlife-dieren betreft worden we op onze wenken bediend.