Kaapstad
Vanwege het strakke tijdschema tussen de busreizen naar Kaapstad en de treinreis naar Johannesburg, heb ik precies anderhalve dag om de stad te bezoeken. Dat is absoluut te weinig want er is veel te zien in de tweede grootste stad van Zuid-Afrika. Niet alleen is de stad boeiend vanwege haar ( Hollandse ) geschiedenis als Nederlandse Kaapkolonie, maar ook als smeltkroes van heel veel uiteenlopende culturen. Cape Town ligt ingebed in een prachtige natuur tussen de Tafelberg en aan de Tafelbaai met schitterend witte stranden. Hier worden, naar verluidt, allerlei celebrity’s niet lastig gevallen door paparazzi’s. Dat is een prettig idee voor de notoire vreemdgangers onder hen. Het mooiste zicht op de stad krijg je vanaf de Tafelberg. In het midden van de baai ligt Robben eiland met daarop de beruchte gevangenis waar Mandela 17 jaar van zijn vrijheid beroofd is geweest. Die is inmiddels omgebouwd tot een top-attractie voor toeristen en een bedevaartsoord voor duizenden Mandela bewonderaars.
Na al die ongelofelijk lange busreizen was het goed toeven in The Cape Colonial Guest House, een mooi opgeknapt en uitstekend onderhouden Victoriaans huis in Gardens, een groene en rustige wijk vlak bij de Tafelberg. Na een ontbijtje met koffie, bananencake en een home made muffin op het zonnige terras staat eerst de vermaarde Tafelberg op het programma. Het ziet er niet goed uit volgens de gastheer: ‘There is a table-cloth over de mountain‘. En als er een tafelkleed – een wolkendeken – over de berg ligt, dan is de kabelbaan gesloten. De mist op de top verhindert dan het uitzicht. Ook bij teveel wind is de attractie gesloten, op een hoogte van 1.085 meter is het dan te gevaarlijk voor het publiek. Hoe dan ook, die ene dag dat ik in Kaapstad was zou ik de Tafelberg wel willen bezoeken, het is tenslotte een van de zeven nieuwe natuurwonderen van de wereld. Juist op het moment dat ik aan de voet van de berg sta, verdwijnt het tafelkleed als sneeuw voor de zon. Toeval bestaat niet, zeggen we dan!
tafelberg
In een roterende cabine worden we de langs de bergwand omhoog gehesen. Op de top is een gigantisch rotsachtig natuurgebied van 3 kilometer breed om rond te wandelen en te genieten van een schitterend uitzicht op de baai en de stad. In de verte komt het fraaie voetbalstadion van WK-voetbal 2010 als een afgeplatte ronde witte donut in beeld.
De snelste manier om in korte tijd een indruk van de stad te krijgen is een ritje met de sightseeing touringcar. Onvermijdelijk is wel, dat je tussen fotograferende Japanners komt te zitten. Engelsen zijn trouwens ook dol op een ritje met de rode twee-deks cabriolet-bus. Het herinnert hen waarschijnlijk aan de dubbeldekkers thuis in good old Londen.
hop-on hop-of bustour Kaapstad
De bus brengt je langs alle hoogtepunten van de stad en ondertussen krijg je via een paar oordoppen alle ins en outs te horen in 15 verschillende talen. Het eerste traject gaat via Longstreet door de stad. Longstreet is een lang lint van vermaak met café’s, bars, restaurants met zo ongeveer alle bekende wereldkeukens, theatertjes met tussendoor winkeltjes en handel in boeken. Veel van de kleurrijke Victoriaanse panden herbergen hier intieme hostels en hotelletjes. Ergens onderweg kun je overstappen op de Wine Bus Tour. Er zijn heel wat aanbieders van hop-on hop-of wijntours met name naar Stellenbosch. Daarna rijdt de bus langs de uitgestrekte kust met een stuk of vijf baaien, die allemaal prachtige stranden hebben en daarom helemaal volgebouwd zijn met luxe appartementen. De twaalf bergtoppen langs de kust bij Camps Bay heten de twaalf apostelen. Die bergen temperen de stevige zeewinden in het achterland een beetje, zoals dat de bebouwing langs de stranden ook doet, maar met dat laatste verdwijnt ook de frisse bries die zo verkwikkend kan zijn in de erachter gelegen stad. Sommige stranden liggen aangenaam in een windstille zone, andere zijn minder gelukkig gesitueerd en zijn echte windvangers.
V&A Waterfront
Victoria & Alfred Waterfront, kortweg V&A Waterfront is de oudste nog actieve haven van Zuid-Afrika en trekt jaarlijks zo’n 23 miljoen toeristen naar Kaapstad. Hier stappen de meeste buspassagiers uit. Tussen de ongeveer 450 winkelbedrijven en restaurants door, halen vissersschepen nog dagelijks hun zeeoogst binnen. De gezellige terrassen langs de haven worden opgevrolijkt door kleurrijk straattheater met dansende en zingende Afrikaanse bands van verschillende etnische achtergrond.
Ook hier weer prachtige historische panden, waaronder de befaamde clocktower uit 1882. De opvallend rode kleur is er op aangebracht nadat het schraapsel van de originele verf zorgvuldig onderzocht en nagemaakt is. De toren huisvestte oorspronkelijk het bureau van de havenkapitein. Op de begane grond is een mechanisme om het getij te controleren voor de in- en uitgaande schepen. De tweede verdieping heeft een decoratieve spiegelkamer, die in een totaalbeeld alle havenactiviteiten te overzien geeft. Sinds enige jaren staat de toren enigszins uit het lood, bijna 50 mm., deze helling is inmiddels tot staan gebracht.
Vlakbij ligt het fraaie stadium dat in 2010 gebruikt werd voor het WK-voetbal. Het is een van de in totaal 13 voetbaltheaters, die voor het WK-2010 gebouwd zijn in Zuid-Afrika. Dit is het bekende Groenpuntstadium van Kaapstad met 68.000 zitplaatsen. Hier won Holland op 24 juni van Kameroen met 2-1 en op 6 juli in de halve finale met 3-2 van Uruguay. ‘Those were the days……’ in ieder geval voor de talloze daarbij aanwezige oranje-fans.
Robben eiland
Dat is Kaapstad in vogelvlucht. Graag had ik nog Robben Eiland bezocht, maar dat blijkt een populaire bestemming, alle excursies er naar toe zijn deze dag volgeboekt. Het eiland is tijden lang een verbanningsoord geweest. In de 17e eeuw werden lastige zeelieden er naar overgebracht. De Vereenigde Oostindische Compagnie bouwde er een strafkolonie, vanwaaruit het moeilijk ontsnappen was vanwege de ijskoude zeestroming. Later heeft het gediend als kolonie om ( besmettelijke ) leprapatiënten te isoleren. Sinds 1959 was het de beruchte en de zwaarbeveiligde gevangenis van het apartheidsregime. Vanwege de gevangenschap van Nelson Mandela ( nummer 466/64 – de 466ste gevangene in 1964 – wanneer mensen een nummer worden is er iets grondig mis! ) is Robben Eiland wereldberoemd geworden. In 1999 werd het eiland door UNESCO als cultuurerfgoed op de werelderfgoedlijst geplaatst. Van iemand die de gevangenis begin jaren -90 bezocht had, hoorde ik dat de huidige situatie niet meer lijkt op de toenmalige omstandigheden. Alles is mooier gemaakt dan het in werkelijkheid was.