Krugerpark als wildreservaat

foto: Fred Vis

Krugerpark als wildreservaat

Het Krugerpark als wildreservaat blijkt steeds meer in een noodzaak te voorzien om wilde dieren in een vrije natuurlijke omgeving te beschermen. Wildreservaten en safariparken zoals het Krugerpark in Zuid-Afrika zijn toevluchtsoorden voor wildlife. In deze gamereserve, waarin jacht verboden is, maken neushoorns, leeuwen en andere jachttrofeeën nog kans te overleven. Deze parken zijn indertijd opgericht om planten- en dierenwereld  in bescherming te nemen tegen uitbuiting, die alsmaar brutalere en grotere vormen aannam. De geschiedenis laat zien dat dit een welvoorziene stap was. De parken houden de wildstand op peil, in een regio waar het alles behalve veilig is. De ‘ontdekking’ van Afrika ging namelijk al in een vroeg stadium gepaard met een behoefte om met een jachttrofee thuis te komen. Als bewijs van hun ‘dapperheid’ moest de avontuurlijke ontdekkingsreiziger tenminste een leeuwenhuid of de kop van een neushoorn in de bagage mee naar huis nemen om achterblijvers te imponeren. Deze vorm van ‘plezierjacht’ oefent nog steeds een grote aantrekkingskracht op vermogende trofeejagers. Het bericht dat de Amerikaanse tandarts Walter Palmer de leeuw Cecil neerschoot, ging viraal.

Krugerpark als wildreservaat

Ten tijde van de oprichting van het Krugerpark als wildreservaat rond 1920 kwam er met de opkomst van de foto- en filmindustrie een omslag. In plaats van een kogel af te vuren konden de echte natuurliefhebbers nu een plaatje schieten en beelden van de exotische Afrikaanse natuur mee naar huis nemen. Met deze ontwikkeling zou het dierenbestand ten minste in de reservaten op peil blijven. Dat is in zeker opzicht ook wel bewaarheid. Maar in de marge van dit optimisme bleek er een ondergrondse, winstgevende markt te ontstaan. Deze illegale jacht op ivoor en neushoornhoorns bestaat nog steeds binnen de wildparken. Daarbuiten spelen vermogende trofeejagers een kwalijke rol bij georganiseerde jachtpartijen. Hierbij kan de stoere jager binnen een afgesloten ruimte, waaruit de dieren niet kunnen ontsnappen, op speciaal daarvoor gefokte leeuwen en ander wild schieten. Op veilige afstand kan hij zo, op lafhartige wijze, zijn imago als onverschrokken avonturier tentoonspreiden. 

Verontrustende berichten over canned hunting

Bij canned hunting worden dieren speciaal gefokt voor de jacht. De zogenoemde ‘ingeblikte jacht‘ is de jacht op ingesloten dieren of tamme dieren die speciaal voor dit doel gefokt worden. De jacht gebeurt ofwel door dieren in een kooi of afgesloten ruimte te houden, ofwel op dieren die mensen gewoon zijn en dus niet dezelfde vecht-of-vluchtreactie vertonen als wilde dieren

Tjeerd de Wit stuurde vanuit Zuid-Afrika het volgende schokkende filmpje door, met het oneerlijke spel van de trofeejagers waarin de horrors van Zuid-Afrikaanse leeuwenbeulen onverbloemd in beeld worden gebracht.

Oneerlijk spel: schokkende nieuwe onthullingen over de leeuwenteelt in Zuid-Afrika –
WAARSCHUWING: schrijnende inhoud

 
Het toeval(?) wil dat er juist vandaag op 5 juli een artikel van Eric van Zwam in Trouw verschijnt, waarin een undercover onderzoek van Lord Ashcroft op afgesloten boerderijen in Zuid-Afrika deze gruwelijke praktijken aan het licht brengt. Er wordt weleens gezegd dat de manier waarop met dieren omgegaan wordt, de graadmeter voor een beschaving is .

Wilde dieren in de uitverkoop

Vlees als bushmeat, botten, huid en haar als geneesmiddel. Er is geen winst te behalen in een handel waarbij patiënten misleid en op het verkeerde been gezet worden. Er zijn alleen maar desastreuze gevolgen voor de gezondheid van mensen en het voortbestaan van wildlife. Uiteindelijk zijn het de dieren die de prijs daarvoor betalen. Een prijs die direct op rekening komt van de mens en zijn eigen leefomgeving. Een rekening die hij niet kan vereffenen door op dezelfde voet door te gaan. De slachtoffers zelf kunnen hun stem niet verheffen. Vanuit de publieke sfeer is geen heil te verwachten zolang deze profijtelijk bij die malafide handel betrokken is. Het kwaad hult zich graag in purperen gewaden. Vertegenwoordigers van de overheid zijn vaak om politieke redenen geneigd de problematiek te verhullen. Er staat in Zuid-Afrika een Ontwerpwet inzake de veiligheid van vlees op stapel. Deze legaliseert de handel van vlees van wilde dieren. 

Reacties op deze wantoestanden

In een Extinction Business-serie hebben de EMS Foundation en Ban Animal Trading een rapport uitgebracht over de ‘legale handel’ in wilde dieren van Zuid-Afrika met China. Hierin worden tal van onregelmatigheden en overtredingen aan de kaak gesteld. De vermeende ‘legale handel’ kan hiermee namelijk de illegale uitroeiing van wilde dieren makkelijker witwassen. De genoemde partijen nemen het voortouw om de publieke opinie te mobiliseren. Wie de schoonheid van de levende natuur teloor ziet gaan, brengt de problemen onder de aandacht. Zij roepen op om deze verontrustende praktijken te staken. Niet er aan meedoen en nee zeggen kan een stap zijn in de richting van een bewustzijnsverandering. 

Gezien al deze schrijnende toestanden heeft het Krugerpark als wildreservaat haar bestaansrecht wel bewezen. Als afsluiting van deze blog een luchtiger filmpje met bijna sprookjesachtige beelden – ofwel hoe het ook anders kan…..