Merloth Parc

Het is zondag vandaag en dat is, naar goed Hollands gebruik, een dag om bij familie of vrienden op bezoek te gaan. Op de heenweg naar Crocodile Bridge staan, net buiten Skukuza, een serie auto’s stil de berm. De camera’s blijken gericht te zijn op Zijne Koninklijke Hoogheid zelf. Onverstoord laat hij het verstrooiing zoekende publiek op zondagmiddag aan zich voorbij trekken. Leeuwen zijn is het grootste deel van de dag inactief. Ook hier ligt hij erbij alsof hij niets anders te doen heeft dan alleen maar leeuw te wezen. Soms ligt hij dat twintig uur per dag in de schaduw te doen. Hij wordt alleen actief wanneer er gejaagd moet worden en dan is het vooral zijn gebrul dat de prooi in paniek moet brengen. Hoewel hij wel kan jagen en een prooi kan doden, laat hij dat werk meestal aan de leeuwinnen over. De meeste katachtigen leven solitair, alleen de leeuw vormt hier een uitzondering op. Samenwerken en jagen in groepsverband, waarbij echte strategische tactieken aan te pas kunnen komen, maken dat een grote familie kan overleven. Overigens wordt er op wel gelet of de prooi wel de moeite waard is om er achteraan te gaan. Kleinere prooien met een gewicht van rond de 50 kg is vaak te min voor de koning van de jungle. Wanneer ze zo’n 250 kg of meer wegen dan wagen ze zich er ook niet graag aan of de groep moet een flink aantal leeuwinnen tellen.

Een leeuwin in Merloth Park

Even buiten het Krugerpark, bij Crocodile Bridge, ligt de township Merloth Parc. Sinds juli van dit jaar ( 2012 ) verblijven Truus en Arend permanent in hun prachtige zelf ontworpen huis in dit park. Truus en Arend zijn vrienden van Marjo uit Amersfoort. Zij hebben “denkend aan Holland, waar zij brede rivieren traag door eindeloos laagland hebben zien gaan” hun koffers gepakt en Holland verruild voor “Zuid Afrika, waar zij elegant gevlekte en gestreepte hoefdieren door hun rijk beboste voortuin zien galopperen”. Aan het begin van de middag hebben we afgesproken aan de Erdvark Road in Merloth Parc, waar we door Truus en Arend hartelijk worden verwelkomd met koffie en home- made appeltaart. Op hun terras, waar soms onverwacht giraffen door wandelen of zebra’s voorbij komen, worden we gastvrij onthaald op bobotie, een typisch Zuid Afrikaanse stoofschotel, bereid met gehakt, gebakken ei en rozijnen. Ondertussen worden we getrakteerd op spannende in-the-wild verhalen, want wandelen en eendjes voeren in stadspark Randebroek in Amersfoort – waar weliswaar een reigerkolonie huist – is toch van een andere orde, dan fietsen door Merloth Parc waar je net hoort dat een wandelaar is opgeschrikt door een plaatselijke leeuwin, die op niet mis te verstane wijze duidelijk maakt dat ze haar beide pas geboren welpen met een onversneden natuurlijk beschermingsinstinct tot het uiterste zal verdedigen. Om de verhalen van Truus vanuit de eerste hand te volgen, kijk op: ww w.sluurman.reismee.nl

Lower Sabie

Via Crocodile Bridge Gate rijden we terug het park binnen. Meteen lijken we bijna omsingeld te worden door hele groepen giraffen, zebra’s en kudu’s. Links en rechts van de weg stappen de dieren door het struikgewas en het inmiddels hoog opgeschoten, groene savannegras. We passeren Sunset Dam bij Lower Sabie. Op het strand koestert zich een reusachtige krokodil aan het namiddag zonnetje. Het monster, dat hier geen natuurlijke vijanden heeft, heerst als een gevreesde, wrede dictator over het meer. Hij is vermoedelijk zijn 100-jarige leeftijd al ruim gepasseerd en ik heb het bange vermoeden dat de overige bewoners van de plas dat niet ieder jaar uitbundig vieren.
Iets verder zitten pa en ma baviaan elkaar rustig in een aandoenlijk tafereeltje langs de weg te vlooien. De kleine blijft braaf in de buurt. Dat het ventje van een lief speels kereltje uit zal groeien tot een echte baviaan, lijkt het ouderpaar op dit moment niet te deren.