Het lijkt me goed om met een rustdag te starten in het Krugerpark en om binnen Restcamp Mopani even rond me heen te om te zien waar we zijn aangeland. De vermoeidheid van de reis en de overweldigende hoeveelheid aan indrukken in korte tijd beginnen zich aan te dienen in de vorm van een overbelast vermogen om nieuwe impulsen op te nemen. Ik voel de behoefte om een pas op de plaats te maken en in restcamp Mopani even stil te staan bij de imponerende natuur. Restcamp Mopani is toch in de eerste plaats ingericht als een ‘rustkamp’. Marjo is met zijn tomeloze energie al weer op pad gegaan. Het is voor hem hier de eerste dagen vooral een feest van herkenning. Hij zoekt vrienden en bekenden op om de 11 maanden afwezigheid in hoog tempo bij te praten.
Alle dieren, die we in de wildernis zien, zijn in top-conditie, gezond, goed gevoed en in de vrije natuur soms uitgegroeid tot voor mij ongekende afmetingen. Giraffen bereiken hier met gemak het dubbele gewicht van wat ik gewend ben te zien bij een giraffe zoals die leeft in een dierentuin. We zien olifantstieren van werkelijk mammoet-achtige afmetingen. Hier leven dieren, die de fraaiste exemplaren in hun soort vertegenwoordigen. Ze leven in hun natuurlijke habitat: ZE ZIJN THUIS! Dat we geen zwakke of zieke dieren zien is het resultaat van de onverbiddelijkheid van het ‘survival of the fittest’ regime. Alleen de sterksten overleven!
Een kudde sierlijke impala’s is een lust voor het oog. Rank, slank en lenig zijn ze. Ze lijken altijd ietwat schichtig en nerveus, maar dat is niet zo vreemd. Het is een levensvoorwaarde voor hen om voortdurend alert en op hun qui-vive te zijn. Ze vormen een lopend buffet voor de roofdieren, die altijd op jacht zijn. Stuk voor stuk zijn ze immers voor de leeuwen, panters en jachtluipaarden een smakelijk hapje. Het is weliswaar een harde maatregel van de natuur om ‘orde-op-zaken’ te houden, maar ‘over-leven’ is hier geen loze kreet. Dagelijks staat hun leven op het spel, om niet te zeggen op het menu van de predatoren. Hun overlevingskansen danken de impala’s aan hun subliem vluchtgedrag. Het zijn aan getalenteerde renners, super snel en wendbaar. Daarmee kunnen ze bijvoorbeeld aan de jachtluipaarden ontkomen, die misschien wel sneller zijn maar in ieder geval een stuk minder wendbaar.
De nuchtere rationaliteit van de evolutietheorie dringt zich onvermijdelijk op in mijn bewustzijn. De logica van die populaire gedachteconstructie spreekt voor zichzelf, maar hier onder het prachtig blauwe onmetelijke Afrikaanse uitspansel kan ik me niet onttrekken aan de gedachte dat ook Gods Hand in een mateloos royaal gebaar aan het werk is geweest en nog steeds is. De kracht van de wijdse natuurlijke harmonie en de troostende impact van de imponerende schoonheid hier geeft het nuchtere verstand vleugels en ruimte voor verwondering, bewondering en eerbied.
DE RUIMTE EN DE ONMETELIJKE UITGESTREKTHEID VAN DE NATUUR MAKEN VAN EEN OLIFANT EEN MUG