Vandaag deed een zwarte neushoorn ons uitgeleide uit het Krugerpark. Deze editie komt – real time! – rechtstreeks van OR Tambo Airport, Johannesburg. Cairo wordt een tussenstop, een als locatie om nog een laatste aflevering van de blog te schrijven. Dat was tenminste het plan. Maar we waren het Krugerpark nog niet uit of er komt een bericht van Yvonne, moeder van Femke, dat er zich op het vliegveld van Cairo onlusten afspelen, waarbij geschoten schijnt te worden. Er zou een revolutie in Egypte op gang zijn gekomen. Een opstand tegen Mubarak. Eindelijk, maar ook verontrustend vanwege het geweld, dat er aan te pas lijkt te moeten komen.
Op hetzelfde moment dat we dit onheilspellende bericht ontvangen, zijn we onderweg zijn om het Krugerpark uit te rijden. Dan ontwaart Marjo een zwarte neushoorn langs de weg. Alle aandacht is weer bij het wildlife. Dit is de eerste keer in de 15 jaar dat hij een zwarte neushoorn ziet! Het veroorzaakt een lichte shock bij hem. Deze dieren zijn zeer zeldzaam, daarbij zijn ze ook nog erg schuw en kunnen ze gevaarlijk agressief zijn. Zij laten zich normaal gesproken al helemaal niet langs de asfaltweg zien! Alsof Gods Onzichtbare Hand Marjo met een royaal gebaar wil belonen voor zijn onaflatende moeite ons een onvergetelijke vakantie te bezorgen. Zijn liefde voor de Afrikaanse natuur wordt beloond. Marjo’s vreugde staat op het punt over te gaan in een lichte vorm van extase. Hij valt in ademloze verwondering stil bij zoveel natuurschoon. In deze consternatie is een kort filmpje opgenomen. Aan enkele nog niet geheelde huidwonden is te zien, dat het dier in een gevecht verwikkeld is geweest.
Zwarte neushoorn of niet, het telefoontje van Yvonne dwingt ons weer met beide voeten op de savanne! De foto’s en de filmpjes zijn geschoten en daar krijgen we later wel weer tijd voor. Nog 500 meter en we rijden, enigszins weemoedig, de Krugertuin uit.
Nu we ons niet meer zo welkom voelen op Cairo-airport dient er een ander plan te worden getrokken. Femke gaat flink met haar GSM aan de slag. Reisbureau Nederland en de inlichtingendienst van Egypt-Air worden opgeroepen om een overboeking te regelen naar KLM. Er is laat in de avond – begin van de nacht – een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam – kunnen we daar op ingechecked worden?! Femke ontpopt zich als een bekwame en zeer efficiënte trouble-shooter bij verstoorde intercontinentale vliegverbindingen. Vrij snel krijgen te horen dat de vlucht met Egypt-Air overgeboekt is. Cool!
Zomaar eventjes onderweg per mobiele telefoon geregeld! We zouden niet graag het risico lopen dat we, aangekomen op OR Tambo, te horen zouden krijgen dat de KLM vlucht volgeboekt zou zijn en dat we noodgedwongen op de airport zouden moeten overnachten?! Niets van dat doem scenario. Er is een rechtstreekse vlucht naar Schiphol – Amsterdam geboekt. So far, so good.
Het eerstvolgende contact met de ‘beschaafde’ wereld is dat er inderdaad geschoten wordt op Cairo International Airport. Dat is voor ons, uit de ongerepte wildernis, wel even ‘acclimatiseren’. Ik betwijfel of het wel goed is om aan dergelijke situaties te ‘wennen’ of gewend te raken. De jarenlange onderdrukking en uitbuiting van de onderontwikkelde Egyptische bevolking door het Mubarak-regime rechtvaardigt weliswaar een revolte, maar wanneer daar slachtoffers bij moeten vallen dan wordt dat ook wel weer discutabel. De vraag is of er snel een rechtvaardiger en democratische systeem voor in de plaats kan komen. Feitelijk laten we in het Kruger park ook een ‘harde’ wereld achter ons. Maar de wereld van de natuur volgt toch ‘sportievere’ wetten, meen ik, en dieren kunnen hun doen en laten niet moreel overzien of beoordelen. We zullen in ieder geval die wereld gaan missen: de dagelijkse aanblik van al het wild in de vrije natuur, de geluiden, de geuren, het heerlijke klimaat en de schitterende vergezichten.
Wij zullen vast en zeker het geknor in het struikgewas missen, de fraaie vogels, de brutale apen, de varaan en de pofadder in onze voortuin van Skukuza restcamp. We zullen ongetwijfeld zelfs de vleermuizen in de slaapkamers gaan missen en de hartelijke Afrikaanse mensen, die zo vol van eigen waardigheid, behulpzaam kunnen zijn. We laten het – voorlopig? – achter ons.
Matekenyane uitklimplek met een prachtig uitzicht over de Krugerpark jungle
Maar al deze pracht is – met onze afwezigheid – niet verdwenen! Er ligt nog een fantastische wereld aan nog ongeschonden natuur op onze aarde. Er ligt nog zoveel klaar om van te genieten en van te leren en volgens mijn bescheiden mening liggen er, op allerlei terreinen, ook nog tallloze andere ONGEBAANDE PADEN klaar om ( behoedzaam ) betreden te worden. We kunnen niet wachten…………..tot een volgende reis.