Kugerpark Lower Sabie

KKrugerpark Lower Sabie ligt aan de Sabie rivier staat bekend als een goede omgeving voor wildlife.rugerpark Lower Sabie is de volgende bestemming voor Marjo en Liesbeth. Lower Sabie rest camp ligt in het zuiden aan de oostkant van het Krugerpark en grenst aan Mozambique. Zie voor de exacte locatie de kaart van het park. Lower Sabie is één van de oudste restcamps binnen het Krugerpark. Het is een geliefde locatie ook voor Zuid-Afrikaners zelf om op safari te gaan. Het kamp ligt aan de Sabie rivier en staat bekend als een goede omgeving voor wildlife. Volgens zeggen komt hier de dichtste concentratie aan luipaarden voor. De talrijke bomen aan de oevers van de rivier vormen in elk geval een goede omgeving voor deze dieren. Overigens dien je altijd een dosis geluk te hebben; op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Lower Sabie is  uitgerust met rondavels, chalets en campingplaatsen. Er is een nieuw restaurant waarvan het dek boven de rivier is gebouwd. Langs de rivier staan bankjes vanwaar het wildlife in en rondom de rivier goed in het vizier te krijgen is.

Krugerpark Lower Sabie huisje ‘gekraakt’ :-)

Liesbeth aan het woord:

“Gisteren zijn we in Lower Sabie aangekomen! Eindelijk zitten we in het huisje, waar we al jaren in wilden logeren, maar wat steeds niet lukte. Het was overigens altijd al een toer om een keer in Lower Sabie te kunnen verblijven; meestal vol! Maar met behulp van de manager, een heel aardige vrouw, is het gelukt! Het huisje heeft een prachtig uitzicht op de rivier en die stroomt dank zij de talrijke regenbuien van de laatste dagen, onstuimig. Sinds een paar dagen waait het ook flink! Zeg maar: het stormt! Ons huis staat er nog wel, maar daar dacht ik vannacht anders over. Een voordeel bij deze razende wind is dat de airco niet aan hoeft.” 
Krugerpark Lower Sabie ligt aan de Sabie rivier staat bekend als een goede omgeving voor wildlife.“Gisteren kwamen we Simon tegen. Dat is een Afrikaanse Nederlander die hier al jaren gidst met een eigen bedrijf. Hij toert toeristen rond en begeleidt die een aantal dagen in een open safariauto. Hij weet vooral veel van het zuidelijke parkgedeelte hier en heeft een geoefend oog voor het spotten van wildlife. Zijn gasten worden van het begin tot het eind erg goed verzorgd. We komen hem vaak onderweg tegen. Momenteel zit hij ook in Lower Sabie, een paar huisjes verderop. Omdat hij in mei naar Nederland wil komen, wilde Marjo hem zijn kaartje geven. Dat lag binnen in de slaapkamer. Maar de deur van slaapkamer was in het slot gevallen. We kregen hem niet meer open. Het was half elf in de avond, konden dus ook niet naar bed en het is geen tijdstip meer om de technische dienst erbij te halen. Simon ging gelijk kijken of er ergens een raampje open stond. In de badkamer stond er een ’n klein beetje open, op de standaard, met de hor ervoor. In no time had hij met een tangetje, dat hij altijd op zak heeft, het raam open. De hor eruit en ondanks zijn flinke postuur wurmde hij zich naar binnen. Zo makkelijk kun je dus inbreken, dacht ik nog. Even later stond hij als een reddende engel in de deuropening van de slaapkamer.”
 
“Tegenover het kamp bij Sunset-dam ligt een soort betonnen trechter, die de loop van de rivier reguleert zodat het water niet over de weg stroomt. Normaal steekt die constructie minstens een meter boven het water uit. Nu stroomt die trechter aardig vol, de krokodillen liggen op de kant en zwemmen bijna de weg op. Tijdens onze ochtend ronde zagen we behoorlijk wat wildlife. Veel giraffen met jongen, gnoes met piepkleine jongen en ook impala’s met kleintjes. Normaal worden die in december geboren. Omdat er een heel droge periode aan vooraf is gegaan, is de geboorte golf nu later. Ook zagen we een cheetah, jachtluipaard, waarvan gezegd wordt dat er hier veel zitten. Vervolgens vier keer een neushoorn, heel veel olifanten en natuurlijk ook de welbekende zebra’s. Kortom een leuk ritje.”

van Lower Sabie terug naar Mopani

Marjo aan het woord:

“Opvallend hoeveel Europese ooievaars er op dit moment zijn. Soms zie je ze jaren helemaal niet. Deze aantallen heb ik zeker 5 jaar niet gezien. Of het verband houdt met de strenge winter op dit moment in Europa, ik heb geen idee. Zijn familielid de maraboe is ook weer in groten getale aanwezig. Ook dat is jaarlijks heel verschillend, maar dat heeft dan te maken met het feit, dat zij zich op plaatsen ophouden waar het meeste voedsel voorradig is. Dat kan een menselijke mestvaalt zijn, maar ook de aanwezigheid van veel vis of van kadavers. Zelfs mieren staan op hun menu van de maraboe.” 
 
“Door de overvloedige regenval stromen nu ook de dammen over. Daarover gaat het volgende verhaal. Enkele jaren geleden, het was 2012, hebben Henny en ik een avontuurlijk nachtje doorgebracht in de uitkijkhut aan de Tsendze rivier. Je leest er alles over door op link Shipandane night hide te klikken. De Tsendze stroomt vlak voor de hide langs over een betonnen plaat waar tevens het verkeer het riviertje over kan steken. Deze betonnen plaat – annex brug – vormt een dam van waaruit het water naar een lager verzamelpunt loopt richting Mopani. Nu is het vissen eigen om terug te keren naar hun geboorte plek door tegen de stroom op naar hoger gelegen water te zwemmen. Ook in Nederland heb je deze zogeheten vistrappen. Maar nu komt het: 10-tallen vissen en visjes proberen over die betonplaat tegen de stroom achter de hoger gelegen dam te komen. Ze moeten daarbij over die betonnen dam zwemmen. Juist op die plek verzamelen zich allerlei soorten viseters, ijsvogels, diverse reigers, hamerkoppen, zwarte ooievaars, watervaranen en ook krokodillen. Allemaal liggen ze op een zeer strategische positie om een visje te verschalken. Als je daar een uurtje zit te kijken is het bijna onvoorstelbaar dat, ondanks de vele ‘gehaaide’ jagers er toch een fiks aantal vissen de veiligheid van het diepe water aan de overkant van de dam weer bereikt.” 

“”De moraal van het verhaal: zelfs de meest geduchte jagers vangen wel eens bot, de natuur regelt zelf wel wie er eet of wie er gegeten wordt. Groet vanuit een donker Mopani met een prachtig heldere sterrenhemel en een orkest van 2 miljoen krekels op de achtergrond.”