Dat het Krugerpark intrigeert, nieuwsgierig maakt, lijkt te maken te hebben met de ongekende ruimte en rijkdom van de natuurlijke ‘onbedorven’ staat ervan. Het beantwoordt aan het romantische beeld van een wereld waar de natuur haar eigen natuurlijke gang mag gaan. Met name voor bezoekers uit de verstedelijkte regio’s van Europa en Amerika is de ongekende onmetelijkheid van Afrika een onvergetelijke en indrukwekkende ervaring. De auto biedt de inzittende toeschouwer een veilige afstand voor van het festijn met de vele v’s: vechten, vluchten, vrijen en vreten in vrijheid! Alleen op de verschillende in het park voorkomende ‘uitklimplekken‘ krijg je al vlug de sensatie deel te nemen aan die schitterende vrije ongereptheid. Tijdens een bush-wandeling komt al die vrijheid nog dichterbij, waarbij je af en toe onwillekeurig je adem inhoudt. De geuren, geluiden en dierensporen brengen de beelden van Animal Planet tastbaar nabij. Totaal anders dan wanneer je thuis vanuit de bank naar het fraaie beeldmateriaal kijkt van National Geografic.
Het Krugerpark intrigeert vanwege haar wereld vol van ongekende geheimen, die alleen aan de lokale bewoners worden prijsgegeven. Je mag als bezoeker hier even deelgenoot van worden, terwijl je misschien wel ‘meer’ wilt. Maar…… wie zou willen leven als het echtpaar, dat de picnic spot Muzandzeni beheert? Je moet hier opgegroeid zijn, volgens mij, om te kunnen overleven, maar dan ontgaat je wellicht de magische romantiek van de plaats.
Toch is er, naast de zo geromantiseerde vrijheidsbeleving in de natuur, nog iets anders dat mij mateloos intrigeert. Het Krugerpark intrigeert vooral door wat je niet ziet! Het park heeft een geschatte oppervlakte van 350 x 75 km. = 24.250 km2. Hiervan is door het aangelegde wegennet ( asfalt en gravelroads ) zo’n 2.500 km begaanbaar. Met een blikveld van 1 km. links en rechts is ongeveer een gebied van 5.000 km2 zichtbaar. Blijft over: 24.250 – 5.000 = 19.250 km2.. Bijna 20.000km2 dus dat zich onttrekt aan onze directe visuele waarneming. Ik wil maar zeggen: HET MEESTE ZIE JE NIET. En juist binnen deze ‘onzichtbare’ uitgestrektheid voltrekken zich dagelijks de meest ongekende en wonderlijke natuurprocessen. We weten er eerder te weinig van dan te veel! Daar waar geen mens zijn stappen zet, daar waar geen gesproken wordt of geschreven woord de communicatie verstoort, daar gaat de natuur haar vrije gang. Daar krijgt ze haar vrije loop. Daar gedijt ze. En ‘wij’ dan, de meesters en heersers van de wereld en haar natuur!? Wij, gerespecteerde leden van de homo sapiens, de ‘verstandige’ of de ‘wetende’ mens komen daar helmaal niet en nauwelijks aan te pas.
Sterker nog: daar waar de mensenhand niet ingrijpt blijkt de natuur het meest spectaculair te gedijen. De meest fantastische organismen groeien en bloeien hier in een paradijs-achtige overvloed. Dieren in talloze variëteiten leven er in een ongekend goede conditie: goed gevoed, prachtig in verentooi en vacht, ongeëvenaard gracieus en soepel van beweging. Hier heerst ‘het koninklijke regime van moeder natuur’, die met haar ijzeren vuist, de wet van overleven van de sterksten door natuurlijke selectie, onverbiddelijk handhaaft, maar ook onbaatzuchtig alles en iedereen het leven gunt.
Bij mijn filosofische mijmeringen over hoe het Krugerpark intrigeert vraagt mijn broer Marjo – dierentuin manager in Nederland: “Wil je zeggen dat mijn werk overbodig is?” Het lijkt me niet overbodig, het kan zelfs opvoedkundige waarde hebben om dieren in een dierentuin te houden, maar tegelijk is
het ook een welhaast onmogelijke opgave en uitdaging om de natuur na te bootsen of te evenaren in een dierentuin. Het gaat om de verantwoordelijkheid de natuur te bewaren en door te geven aan de volgende generatie. Daar zouden dierentuin een sleutelpositie in kunnen hebben en die krijgen c.q. nemen ze de laatste tijd ook steeds meer. ‘Stof tot nadenke‘, zegt de Zuid Afrikaner en ‘de natuur is om van te leer‘………..
Paul, ranger en parkgids wijst ons op bloeiende wilde hibiscus
In de mensenwereld gaat het natuurlijk ook over meer dan ‘alleen maar’ overléven; daarbij is ‘leven’ een teken van morele beschavingen een aansporing om de zwakkeren en nooddruftigen bij te staan en te ondersteunen! Ik geloof in het ( tijdelijke ) rentmeesterschap van de mens en de verantwoordelijkheid tot beheer – naar haar beste vermogen – om de wereld, waar wij deel van uitmaken, zolang mogelijk door te kunnen geven, om ervan te genieten. De verleiding tot exploitatie en uitbuiting, zonder enige gevoelsmatige affectieve beleving – dat veelal door het aanmatigende brein wordt aangevoerd als te gemakkelijk excuus om te overléven – ligt daarbij altijd op de loer. Het Krugerpark intrigeert en inspireert. De grootste troost daarbij lijkt mij misschien nog wel dat ‘wij’ van zoveel schoonheid en van al die pracht mogen genieten in stille bewondering voor de schitterende eenvoud van het natuurlijk ongerepte.
A fin, uiteindelijk een sterk vereenvoudigde en misschien wetenschappelijk weinig onderbouwde voorstelling van zaken van ‘Krugerpark inspireert’. Een erg grappige voorstelling op YouTube van deze schitterende eenvoud van het ongerepte, geven 2 struisvogels in een duo-presentatie.