Vanmiddag heb ik me laten ‘droppen’ op de Skukuza Golfclub. Ik was er al wel eerder even geweest, maar nu wilde ik er wat langer rondkijken, al was het alleen maar om niet te hele dag in de auto te zitten. Raar, maar waar: golfbaan Skukuza is een keurig aangelegde 9-holes golfbaan midden in de wildernis van het Krugerpark. Er is geen omheining, dus al het wild loopt daar vrijelijk in en uit. In de lobby hangt een foto van een leeuw op hole 8 en een plaatje van een panter, die langs de green wandelt. Ik besluit er een kijkje te gaan nemen op golfbaan Skukuza. Het is rustig, er is zelfs geen (golf)bal te zien. Hier en daar staan er bordjes met ‘ beware of lions‘ of ‘beware of crocodils‘. Fijn dat er voor gewaarschuwd wordt. Nog afgezien van de enorme temperaturen heeft een wandeling hier een totaal andere impact dan een wandelingetje over de Oosterhoutse golfbaan in Nederland. In de lobby van het clubhuis speelt Amazula Football Club Durban tegen Celtic op een wide-screen tv. Niemand kijkt want er is niemand. Het wordt 1 – 0 voor Amazula na 58 speelminuten, zo heb je hier via voetbal nog contact met de ‘buitenwereld’.
Op het terras voor het clubgebouw scharrelt een gezinnetje knobbelzwijn, ook wel wrattenzwijn genaamd. Pa en ma Pumba met hun dartel kotertje zijn niet mensenschuw, ze lopen rustig met z’n drietjes het gras kort te houden. Ze dribbelen koket over het gazon tussen de plastic terrasstoelen, later zie ik ze rennen over de golfbaan. In het midden van het golfterrein ligt een enorm meer. Er zitten krokodillen dat is bekend. Daar heb ik al in een eerdere blogaflevering over geschreven. Nu merk je niets van die beesten en dat maakt die plas juist zo verraderlijk. Af en toe komt er eentje naar de kant komen om zich in de zon op te warmen. Er ruist hier ook weer heel wat in het struikgewas langs de oevers van het meer; luid geknor, dat tot in de wijde omtrek te horen is. Ik tel direct al 8 nijlpaarden op een afstand van 10 á 15 meter. Niet hard wegrennen! Dat wekt argwaan, want dat is ‘vluchten’ in wilde dieren taal, herinner ik me van de bushwalk.
Vrijelijk hier rond wandelen is een wereld van verschil dan met een autorit door het park te toeren. Te voet ben je dichter bij de natuur, waarbij ik me realiseer dat je vanwege je kwetsbaarheid alerter dient te zijn. Normaal zit je veilig ingeblikt in de auto in het Krugerpark. Dit is echt anders. De regels voor padvinders-in-de-bush dien je dan ook strikt na te leven. Het is daarmee wel een avontuurlijker wild-ervaring.
aanzicht op de vijver van golfbaan Skukuza
De ligging van de golfbaan Skukuza biedt de aanblik van een zonnige ansichtkaart. Een enorme natuurlijk ogende waterplas in een glooiend groen landschap onder een licht bewolkte, stralend blauwe lucht. Wanneer je je ‘verloren’ bal niet in de rough hoeft te gaan zoeken, is er niets aan de hand, tenminste wanneer je het bordje: Be carefull, dangerous animals negeert. Een beetje sportieve golfer laat zijn gemoedsrust natuurlijk niet verstoren of zich afschrikken door het bordje ‘beware of crocodiles’ aan de waterkant en ‘beware of lions’ aan het begin van de baan. Toch zijn er wel eens ongelukken gebeurt, soms zelfs met dodelijke afloop zoals met de 29 Jacques van der Sandt, die in de vijver op zoek was gegaan naar verloren geraakte golfballen. Daar schreef ik in een vorige blogaflevering ook al eerder over. Ik besluit rond het meer te gaan lopen, een flinke wandeling. Aan de overkant van het meer kom ik door een stukje bos, waar ik oog in oog te staan met een loslopende antiloop. We kijken elkaar ietwat verrast aan. ‘Loopt-wel-los’, lijken we beiden te concluderen en vervolgen ieder onze eigen weg. Er zitten heel veel vogels, waaronder een luidruchtige specht. Wanneer ik in de buurt kom van de nijlpaarden houd ik maar enige afstand in acht.
Marjo, Fred en Femke komen opnieuw terug met tientallen foto’s en verhalen over grote groep bavianen in en om een waterpartij. Vandaag gaat het kennelijk over vijvers en waterpartijen. Bavianen in het water dat is bijzonder, want bavianen zijn over het algemeen niet zo’n waterlanders. Veel dierentuinen in Europa hebben, als beveiliging voor het publiek, een watergracht rond een bavianenverblijf, want bavianen kunnen levensgevaarlijk zijn. Toch lijken ze hier aan de oever van een kalm stromende rivier behoorlijk op hun gemak. Ze badderen er lustig op los in het water en springen vrolijk van zandplaat naar zandplaat. Dan lijkt zo’n gracht rond een apenrots in een dierentuin opeens niet zo’n goed doordacht idee meer. Wellicht heeft de diepte van het water er iets mee van doen, maar een hekel aan water heeft deze groep althans niet.
