Mahonie loop
Vandaag staat de Mahonie loop, een relatief korte ronde van 25 kilometer rond Punda Maria, op het programma. Een fraai diep roodgekleurd aarden zandpad slingert door de heuvels rond het kamp. Steeds nieuwe vergezichten en allerlei soorten prachtige, vol uitgegroeide bomen maken de tocht verrassend en gevarieerd. Veel eeuwenoude indrukwekkende Afrikaanse baobabs, die er van een afstand al echt uitspringen in het landschap. Als imponerende natuurmonumenten regeren ze de regio. Van de vruchten wordt gezegd dat ze op hangende dode ratten lijken. Apen eten die vruchten, vandaar de naam ‘apenbroodbomen’. Mensen eten ze ook, vers of gedroogd en dan later geweekt in water of melk. De bomen zouden meer dan duizend jaren oud kunnen worden. Om dat vast te kunnen stellen wordt de C14-datering methode gebruikt, omdat dat op gebruikelijke manier, met groeiringen, niet goed mogelijk is. We komen verder nauwelijks auto’s tegen op de Mahonie loop. Er waait een droge warme wind, vol met zware bloesemgeuren. Een strak stralende zon houdt de temperatuur constant boven de 30 graden.
Wel zien we in dit gebied langs de Mahonie loop heel veel termietenheuvels, waarvan sommigen ruim 3 meter hoog zijn. Een termietenheuvel bestaat uit aarde (vaak modder) en droog gras als bindmiddel. Binnenin bevindt zich een doolhof van gangen en kamers. Meestal bouwen termieten rond een omgevallen boom of een boomstronk en worden deze heuvels niet hoger dan 2 à 3 meter. Andere heuvels worden rond een rots gebouwd en dan kunnen ze hoger zijn. Een termietenheuvel kan zowel onder als boven de grond gebouwd zijn, soms zelfs allebei. In zo’n termieten bouwwerk bevindt zich een doolhof van gangen en kamers met als voornaamste onderdelen: de ingang, de broedkamers met eieren, de kamers van de soldaten en werksters en de kamer van de koningin. Via een open gangen stelsel wordt de temperatuur permanent op 35 graden gehouden; een technisch hoogstandje van luchttoevoer en circulatie . Van een verlaten termietenheuvel maken andere kleine dieren als muizen en eekhoorntjes dankbaar gebruik, een soort woningruil maar dan in één richting, dus.
Het voorjaar is momenteel erg heet en veel regen is er nog niet gevallen. De bedding van een zijriviertje van de Luvuvhu rivier staat droog. Een kudde gazellen, waarvan een groot aantal wijfjes zwaar drachtig is, zoekt in de schaduw van een boom, bescherming tegen de middaghitte. Zolang er geen panter of ander roofdier in de buurt is, hebben ze niets te vrezen, toch blijven ze altijd op hun hoede. Hun vachtkleur is meestal zandkleurig of rossig met een witte buik. Het zijn sierlijke dieren, die met dunne poten enorme sprongen kunnen maken en door hun wendbare motoriek vaak hun belagers kunnen ontkomen. Je komt ze meestal tegen in grote kuddes en eten het liefst ruwe, makkelijk verteerbare planten en bladeren. Daar kunnen ze zich hier aan de Mahonie loop uitbundig te goed aan doen. Verder is hier een zogenoemde electric fence aangelegd als ontmoedigingsbeleid voor olifanten. Men probeert rond Mahonie loop en de regio rond Punda Maria met een schrikdraad olifanten te weren, omdat zij de grote groendiversiteit aantasten, wanneer ze in groten getale hier hun enorme vraatzucht komen stillen.Punda Maria bird hide
Omdat de Mahonie loop niet zo lang is zijn we weer vroeg terug in het kamp. Nu blijkt er op het kamp, naast de camping, ook nog een mooie bird hide met een grote waterpoel te zijn. De waterstand in deze poel wordt constant door de rangers op nivo gehouden. Dat trekt in een droge periode, zoals nu, altijd dorstige dieren aan. En dat levert dan weer schitterende plaatjes op.
