Een beestachtig goed nieuw jaar

Zo maar enkele fantastische foto’s en korte verhaaltjes om een beestachtig goed nieuw jaar mee te beginnen.
Foto’s zeggen soms meer dan woorden.
De eerste foto van een intieme ontmoeting tussen – zo te zien – twee oude bevriende olifanten is genomen door ©Seyms Brugger. Hij is hiermee de winnende finalist geworden van van de World Elephant Day Photo Competition 2014.

De magistrale foto hieronder van ©Pieter Jacobus Ras is door het Africa Geografic Facebook publiek gekozen als beste foto van de World Elephant Day Photo Competition.

 

Niemand weet precies hoeveel olifanten er nog in het wild leven. De schattingen lopen uiteen van 410.000 tot 700.000 exemplaren, terwijl er aan het begin van de 19e eeuw nog zo’n 17.000.000 dieren zouden zijn geweest.
The Great Elephant Census is een grootscheepse professionele operatie, die met 18 propellorvliegtuigjes en 46 wetenschappers de huidige olifantenpopulatie in Afrika in kaart brengt. Foto is van ©Mark Muller.

Scott Ramsay is te vergelijken met de hoofdpersoon uit ‘Nachttrein naar Lissabon‘, maar dan anders.
Hij geeft zijn lucratieve loopbaan bij de kantoren in Johannesburg, Kaapstad en Londen op en zet zijn carrière op het spel.                                               Hij trekt een jaar door nationale parken en wildreservaten van het Zuid-Afrika.
Misschien was het wel een van zijn goede voornemens voor een nieuw jaar?
De foto is genomen in Ai-Ais National Park, Namibië.

In het noordwesten van Namibië woont de Himba stam.
Een zeer kleurrijke bevolkingsgroep met veel traditionele gewoonten en gebruiken. Als nomaden leven zij voornamelijk van veeteelt. Poseren voor de camera van toeristen is sinds enkele jaren een nieuwe bron van inkomsten voor hen geworden.    De foto is van de hand van ©Alegra Ally.

Een pangoline is een geschubt diertje van zo’n 30 to 100 cm groot. Het komt voor in het westelijk deel van Afrika en is daar tamelijk zeldzaam. Bij gevaar rollen zij zich op, zoals egels dat doen, om zich te beschermen. Met zijn staalharde schubben is het opgerold een gepantserde bal en wordt het zelfs voor leeuwen een ongrijpbaar schepseltje.

Bij de Herero stam in Namibië gelooft men dat de pangoline over transformatieve krachten beschikt. Het verhaal gaat, dat wanneer iemand een pangoline aantreft in de bush hij dit diertje onmiddellijk naar het stamhoofd moet brengen, die het dan levend in het vuur gooit om te roosteren. Het vlees eten van een pangoline brengt namelijk geluk;
men zou er een ander mens van worden?!

 

Ranger Maria Diekmann ( foto van ©Chistian Boix ) heeft een bijzondere band met pangoline Roxie. Het diertje werd in een doos te koop aangeboden op de zwarte markt, maar een lokale winkeleigenaar had medelijden met het beestje en bracht het naar REST, een opvangcentrum voor zeldzame en bedreigde diersoorten, waar Maria de oprichter en directeur van is. Zij ontfermde zich over de pangoline en noemde het Roxy. Het was de bedoeling dat Roxy terug de natuur in ging. Voordat zij vrijgelaten werd schonk Roxy het leven aan een zoon, die Katiti werd genoemd en dat ‘kleintje’ betekent. Met behulp van Lisa Haywood van Tikky Haywood Trust wist Maria Katiti in leven te houden. Katiki is nu met haar GPS-unit een boodschapper tussen de wereld van de pangolines en de rangers van REST. Met haar GPS-kraagband is zij terug in de wildernis, maar om de 5 of 6 dagen komt ze terug op haar oude nest bij REST. Waarschijnlijk om een beetje op verhaal te komen. De rangers van REST doen er met de gegevens, die Katiti steeds meebrengt, hun voordeel mee. Zo leren zij meer en meer over het onbekende en verborgen leven van de pangolines.

Ondertussen is Katiti erg populair geworden als boodschapper. De lokale Herero bevolking is er nu gek op om met Katiki op de foto te gaan. Katiti is een geluksbrenger. Stamhoofden, die met Katiti op de foto staan, zeggen nu dat foto’s van Katiki meer geluk brengen aan de dorpsgemeenschap dan het diertje te roosteren en op te eten, omdat foto’s langer blijven dan de smaak van het vlees. Ze vertellen erbij dat pangolines in de bush horen en niet op het vuur. Zo is Katiti een boodschapper van geluk voor de plaatselijke bevolking en van kennis voor de rangers van REST.

Tot zover dan de foto’s en de verhalen om van 2015 een beestachtig goed nieuw jaar te maken.
Op 2 januari stappen Marjo, Liesbeth en Bertie in het vliegtuig naar Zuid-Afrika om – surprise surprise – linea recta naar Kruger te verkassen. Deze keer blijven Marjo en Liesbeth voor maar liefst 6 weken in het Zuid-Afrikaanse wildpark.
Dat zal ongetwijfeld weer enkele boeiende en wat meer persoonlijkere blogafleveringen opleveren.