memorabele momenten
Een Krugerpark terugblik naar januari 2012. Ondertussen is na meerdere reizen naar de Zuid-Afrikaanse Nationale Wildtuin een Krugerpark terugblik wel op zijn plaats. Veel van onze indrukken zijn in filmpjes, foto’s en verhalen bewaard en vastgelegd op de blog. Allemaal onvergetelijke ervaringen, maar sommige speciale momenten blijven extra bij. Bush walks in de vroege ochtend,ontbijten aan de Mlondozi dam en uren lang staan kijken hoe wildlife op een drinkplaats afkomt terwijl er steeds meer en andere dieren bijkomen zonder dat ze elkaar daarbij in de weg lopen, maanverlichte nachten onder de Afrikaans hemel, overnachten in de bird hide aan de Tsendze rivier. Allemaal voor altijd opgeslagen en een blijvende bron van herinneringen.
Een groepje grazende olifanten langs de kant van de weg. De nog spenende moeder loopt zorgzaam achter de ‘kleine’ zuigeling de bush in.
liefde voor de natuur
Het meest fascinerende dat me bijblijft bij de Krugerpark terugblik, is nog wel hoe de natuur, de platen en de dieren, hier hun eigen weg gaan en er in slagen te overleven, als er tenminste niet al te veel door mensenhanden ingegrepen wordt. Als de natuur niet leeggeroofd wordt zoals momenteel door olifanten- en neushoornstroperij gebeurt, lijkt wildife zich goed te kunnen handhaven. ‘Wegbewegen’ en ruimte geven, de natuur de natuur laten, dat is een houding waar de natuur bij gedijt. Mensen lijken daar over het algemeen moeite mee te hebben. Het aanmatigende brein meent het beter te weten, maar de evolutie heeft zijn eigen geheimen en wetten. Mysteries die nog lang niet allemaal ontsluierd en gekend zijn. Ondertussen lijkt respecteren de betere optie. In de Krugerpark terugblik denk ik aan de boom, die hoogbejaard, van ouderdom spontaan omviel in het Satara kamp. Een onvergetelijk moment. ‘De boom is moe en gaat slapen,’ merkte een Afrikaanse Krugerpark medewerkster op. Daarmee spreekt haar Afrikaanse ziel, die vanzelfsprekend verbonden is met de natuur en alles wat leeft. De boom is een levend wezen, heeft een eigen ziel. ‘De boom wordt snel opgehaald door de tuinmannen‘, zegt ze, ‘en teruggebracht naar het bos‘.
Daar spreekt veel respect en genegenheid voor de natuur uit, iets dat in onze hoog technische en super georganiseerde Westerse samenleving niet vanzelfsprekend meer is. En inderdaad enige dagen later wordt de boom opgehaald en teruggebracht naar de jungle, waar die oorspronkelijk ook vandaan kwam. De levenscirkel is rond. Bij een dergelijke zorg en mentaliteit is de natuur in goede handen. Paul Kruger heeft een vooruitziende blik gehad bij het installeren van dit natuurreservaat.