We gaan op weg naar OR Tambo International Airport van Johannesburg. Op OR Tambo International Airport wachten we op een verbindende vlucht naar Cairo International Airport om vervolgens naar Nederland te vliegen.
op weg naar OR Tambo airport
Gisteren was er de hele dag de tijd om van Skukuza naar OR Tambo International Airport in Jo-burg ( zoals Johannesburg in het internationale reizigersverkeer genoemd wordt ) te rijden, een kleine 600 kilometer. We waren al vroeg in de auto gestapt en we zijn, voordat we het Krugerpark uit rijden, nog even de onuitgenodigde gasten bij een uitgebreid gieren banket.
De rit door het Zuid-Afrikaanse landschap is schitterend. Het valt op hoe rijk Zuid-Afrika is aan natuurschoon, ook in het zogenaamde ‘gecultiveerde’ gedeelte, waar hier en daar bewoning is. Grappig zijn de borden langs de weg die waarschuwen voor overstekende nijlpaarden. We rijden honderden kilometers door een nagenoeg onbewoond ‘niemandsland’, omzoomd door uitgestrekte en indrukwekkende bergketens. Onder weg passeren ook de andere, minder florissante kant van Zuid-Afrika. Enorme townships, waar honderden mensen onderdak moeten vinden in schamele hutjes van hooguit 3 bij 5 meter, opgetrokken uit golfplaten en samengepakt op een oppervlakte van amper enkele kilometers, met nauwelijks schoon stromend water en elektriciteit.
waar gieren op azen
We zijn goed en wel vanuit Skukuza op weg naar OR Tambo International Airport of we spotten links van de weg een groep van wel 15 witruggieren. Een typisch Kruger scene. Vreemd is wel dat zij elkaar zitten te verdringen op een laaghangende boomtak. Een wat ongewoon tafereel, dat zich lastig laat plaatsen, totdat we erachter komen, wanneer we 10 meter doorrijden, dat zij in de wacht zitten voor een bruut banket in het struweel, waarbij het kadaver van een impala het hoofdgerecht vormt. In het bosje naast de boom met de wachtende witruggieren bevechten ruim een dozijn collega aasgieren elkaar om een stukje gestorven impala, die naar alle waarschijnlijkheid het slachtoffer is geworden van een roekeloze en buitensporig hard rijdende Krugerpark-bezoeker. Ondanks dat we sympathiseren met de impala, zijn we er ons tegelijk terdege van bewust hoe natuur-getrouw de troep aasgieren zich meedogenloos uitleeft op de weerloze prooi. Zij zijn de opruim-troepen van de wildernis en vormen een onderdeel van de cirkel van het jungleleven.
Op OR Tambo International Airport bezinnen we ons op ons consumptieve bestedingspatroon van de laatste drie weken en denken daarbij aan onze bankrekening. De impact, die onze Krugerreis op het saldo ervan heeft, is begrijpelijk en alleszins verantwoord, voor wat ons betreft. Opeens – denkend aan de malaise, waarin de financiële wereld momenteel verkeert – valt ons de gelijkenis op tussen het aasgieren-banket in de berm van het Krugerpark met de huidige in bancaire kringen gangbare handelswijze. Het zal toch niet zo zijn, dat deze politiek-der-grijpgragen opgepikt is tijdens een personeelsuitje, dat de directie van een aantal banken uit de Lage Landen naar het befaamde wildpark heeft georganiseerd vanwege de uitstekende financiële resultaten van het laatste kwartaal? Het is toch niet waar, dat hierbij ideeën zijn opgedaan voor een nieuwe trend in ‘klantvriendelijke benadering’ van de ABM-AMRO of de ING? Nee, vast niet! Maar…………..je weet nooit!
Wij overwegen nu serieus – vanwege de treffende gelijkenis – bijgaande afbeelding belangeloos aan te bieden aan de zich onderscheidende banken, als alternatief, maar tenminste eerlijk, promotiemateriaal met de suggestie deze foto als kerstkaart aan de geachte clientèle toe te sturen met de pakkende tekst: Smakelijk Kerstfeest, wij prikken graag een vorkje mee en laten u weer met rust als er niets meer te halen valt.
Cultuur versus natuur, beschaving en ontwikkeling tegenover afhankelijkheid en uitbuiting, extreme armoede en onuitputtelijke rijkdom, allemaal onderwerpen, die hier in Zuid-Afrika – zeer terecht – hoog op de agenda staan en feitelijk ook voor ons uitdrukkelijk géén ver-van-ons-bed-show zijn. Zuid-Afrika en Nederland liggen immers niet meer dan een nacht vliegen van elkaar.
En in het Krugerpark gaat de zon achter ons weer majesteitelijk onder:
