Gisterenavond werden een paar Zuid-Afrikaanse vleermuizen ontdekt in de nok van het dak van de slaapkamer van Fred. Onder het riet en tussen de balken hebben ze een comfortabel plekje gevonden. Wat te doen? Je reist hier rond op zoek naar wildlife, maar als dat wildife jou op komt zoeken, dan liggen de kaarten weer even anders. In de schemering komen ze te voorschijn om als ware luchtacrobaten achter muggen en motjes aan te jagen. Voor sommige mensen een fascinerend tafereel, voor anderen een ware nachtmerrie: vleermuizen! Geen paniek en rustig gaan slapen was het devies. Maar in de nacht kwam er eentje naar beneden zeilen en landde op het hoofdkussen van Fred. Rond half twee ging ‘vlermuis‘ op zoek naar insecten, de slaapkamer en douche werden met sonar afgefladderd. Het beestje belandde van de gordijnen op bed en vervolgens in een hoekje van de kamer. Ondertussen was Femke abrupt uit haar door-olifanten-bevolkte-dromenland gewekt om manmoedig dapper op vleermuizen jacht te gaan. Fred heeft het nachtelijke spookje ridderlijk buiten gezet. Inmiddels zijn er ook in onze kamer 4 vrolijke fladderaars ontdekt, die vooralsnog rustig ondersteboven hangen aan het rieten plafond.
Op onze dagtour zien we bij Lake Sunset een fraaie zadelbekooievaar. Op de oever aan de overkant liggen 3 monsterlijk grote krokodillen, waarvan Marjo de leeftijd van de oudste schat op tenminste 80 jaar. En op die leeftijd zijn krokodillen echt geen kwetsbare oudjes. Zij lijken alle drie in topconditie! We konden ze op veilige afstand rustig in het vizier houden, met alle respect voor hun gezegende leeftijden. Het verhaal gaat dat zo’n knaap met gemak een drinkende giraffe het water in sleurt. Dat moet een titanengevecht zijn, want een giraffe laat zich niet zomaar kopje onder trekken. Verder kruisten twee giraffen, enkele koekoe’s en een enorme groep gazellen ons pad. Het is een lust voor het oog om stil te staan bij hun motorische behendigheid, waarmee ze in meters lange sprongen hoog boven het savannegras lijken te zweven. Een vaardigheid, die ze overigens niet kunnen missen om hun mooie koppies en ranke lijfjes uit de niets ontziende tanden van de altijd en overal rondsluipende vleeseters te redden.
NU EEN TERZIJDE:
Dit om de verschillende zorgzame moeders gerust te stellen. Ondank alle wilde verhalen over de nachtelijke vleermuizen, we vermaken ons uitstekend. We slapen en eten goed. We voelen ons gezond en spreken nog geen wartaal! Niemand is gebeten door een van de vleermuizen en we hebben geen hondsdolheid injectie nodig. Het gaat hier ook niet over de vampiervleermuizen die uitsluitend in Zuid-, Midden- en ( als dwaalgasten) zuidelijk Noord-Amerika ) van bloed leven. Zij drinken hun Dracula-drankje overigens alleen bij dieren en niet bij mensen. Dank zij dagelijks een flinke portie vers fruit houden we ons vitaminepeil aardig op niveau. Het fruit is ronduit fantastisch. Het is niet zoals in Holland geïmporteerd maar komt direct, zongerijpt op tafel. We proeven hier hoe een banaan eigenlijk hoort te smaken. In een jolige bui kocht Marjo langs de weg 5 kg. mango’s. Twee kilo hiervan zijn voor vanavond in een home-made jelly-toetje verwerkt. Verder zwaait Fred, in de nationale drie-kleur ( een schort, die hij met gepaste trots daarbij draagt ) bijna dagelijks vaardig met koksmes en vork boven een authentieke Afrikaanse braai. Deze wordt door hem deskundig met behulp van een speciaal daarvoor bestemde ‘braaibox’ in lichterlaaie gezet.
We eten dus goed, slapen voldoende en – niet onbelangrijk -bewaren de vrede onder elkaar.
Dus, lieve moeders, maak u geen zorgen om uw teerbeminde kroost. Alles sal regtkom! ( citaat: Paul Kruger )En – getuige onderstaande foto – de reisleiders hebben ALLES onder controle. Een goede avond, wel te rusten voor vannacht en tot morgen.
