Vandaag gaan we naar Nhlanguleni. Het is dinsdag 5 november en het wordt een flinke rit met de auto vanuit Olifants naar Nhlanguleni. We zijn bijtijds vertrokken. Van Olifants naar Satara is ongeveer 50 km. en van Satara is het nog ruim 50 km verder naar Nhlanguleni. Nhlanguleni Picknick plaats ligt halverwege aan een gravelroad die parallel loopt ten westen aan de asfaltweg tussen Satara en Lower Sabie. Het is een rustige plek, die ongeveer 3 kilometer van de fraaie Lugmag of Luchtmacht Dam af ligt. Nhlanguleni heeft verder geen winkel, alleen een kiosk, waar niet alcoholische drankjes te koop zijn, en enkele gas-braai’s, waar je naar believen een warme maaltijd op kan bereiden, of je ontbijt-eitje op kan bakken. Er staan ouderwetse ijzeren picknick tafels en stoelen. De geïsoleerde ligging geeft aan de plek een vredig en een enigszins intiem sfeertje.
Omdat Nhlanguleni behoorlijk ver van de grotere kampen gelegen is, trekt de plek betrekkelijk weinig bezoekers. Slechts enkele bomen bieden beschutting tegen de zon. De waterplas, waar de picknick plek op uit kijkt, trekt een aantal dieren aan, van leeuwen, tot olifanten en buffels, soms zelfs een zeldzame sabel antiloop. Dit maak deze pretentieloze plek tot een favoriete stop voor degenen, die voor de echte wildernis kiezen.
Nhlanguleni Picnic Site, een virtuele tour op locatie.
Het was een spannende rit over een smalle zandweg en langs dichte struiken, van waaruit plotseling voor onze auto een kudu tevoorschijn kwam en met een grote sprong de weg overstak. Zo’n kanjer moet je niet tegen je auto krijgen. Daarna werd het nog spannender. Een stukje voor ons, gebaarde iemand dat we moesten stoppen en dat was maar goed ook. Opeens kwam er een grote olifantenstier uit de bush de weg op. Hij ging richting de auto voor ons. Deze ging met ontzag voor de reus langzaam achteruit. Volgens Marjo precies wat het dier wilde. De olifant bleef doorlopen en leek de mensen in de auto een beetje uit te dagen. Marjo reed er zachtjes achteraan. Suus en ik waren bang dat de bul zich plotseling zou omdraaien in onze richting. Marjo liet het echter niet zo ver komen en liet de motor, zoals we inmiddels van hem kenden, weer heel hard loeien. Het duurde wel langer dan de vorige keer, maar uiteindelijk koos de bul toch eieren voor zijn geld en ging de bosjes weer in. Pfff…………
Op een open stuk zagen we een groep impala’s onrustig rennen. Even later ontdekten we de oorzaak: een jakhals. Die hadden we nog niet eerder gezien.
Verder zagen we vandaag ook voor het eerst een zwerm bijeneters, heel kleurrijke vogeltjes en ook de Savanne-arend, die op de foto rechts te zien is. De bee-eater is opvallende en tropische verschijning die met veel geluk ook in Nederland te zien is: de bijeneter is een vogel die indruk maakt. Bijeneters leven vooral in de warme delen van Europa, maar het lijkt erop dat de verspreiding zich in noordelijke richting uitbreidt. Ook in Nederland zijn inmiddels enkele succesvolle broedende bijeneters waargenomen.Bijeneters zijn insecteneters en behendige vliegers, die ook in vlucht insecten te grazen weten te nemen. De aanwezigheid van grote prooi-insecten als sprinkhanen, libellen en ook bijen is voor bijeneters een absolute voorwaarde. Deze bonte vogels kunnen vooral aangetroffen worden bij steilwanden aan water; rivieren, plassen en meren, waar ze een nesttunnel uitgraven in een steile wand. De bijeneter heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar ( dat wil zeggen mogelijke kans op uitsterven ) gering.
Speciaal voor onze trouwe blogvolger en vogelliefhebber, Gerard Kaal, een filmpje met een kolonie prachtige bijeneters uit Tanzania.
Toen we thuiskwamen, zagen we op het prikbord bij de receptie dat er vandaag leeuwen in de buurt gespot waren. Marjo en Herman zijn samen nog gaan zoeken, maar tevergeefs.
Vanavond is de laatste avond in Kamp Satara. Morgen gaan we naar Mopani en het is de bedoeling dat we weer vroeg vertrekken.