Punda Maria
Toen we uit Punda Maria vertrokken deze morgen, hadden we geen idee dat we vandaag een luipaard met prooi zouden spotten. Met enige weemoed hebben we het kamp in het hoge noorden achter ons gelaten en bijna het hele Krugerpark van het noorden naar het zuiden doorkruisd. We denken terug aan het bosrijke vogelparadijs met z’n regenwoud-achtige bossen, waar net als in de regenwouden bepaalde plantensoorten als epifyt hoog in de bomen groeien, waar zoveel antilope-soorten zich thuis voelen, waar we hebben genoten van de talrijke impala’s, waterbokken, nyala’s maar ook buffels en een enkele olifant. Onderweg naar het zuiden verandert met het landschap de flora en de fauna. Het heuvelachtige hoogland van de boabab, de paddaboom, de jakkalsbessie, maroela, huilboerboom, hardekool, mopanie, appelblaar en worsboom bij Punda Maria wisselt rond Mopanie voor dichte en lagere bush-begroeing, waar olifanten, tsessebe’s en buffels huizen en meer roofdieren voorkomen.
luipaard met prooi
Bij kamp Letaba drinken we koffie en neem ik het stuur over. Naar mate we verder naar het zuiden komen zijn er meer bezoekers op de weg. Daarbij komt dat het zaterdag is en het begin van weekend, dus ook drukker. Wanneer er meerdere auto’s op één plek stilstaan is er gegarandeerd iets te zien. We stoppen. En niet voor niets. Op aanwijzing van een Nederlander naast, ons ontwaren we in de verte een luipaard! Op een breed uitlopende zijtak viert een panter een culinair een-mans-feestje, waar een impala zwaar de dupe van is geworden. Terwijl hij zijn prooi verschalkt, maak ik dé opname van deze vakantie. Een luipaard met prooi in een boom is een buitenkans.
Luipaarden ( of panters ) komen wel voor in het Krugerpark, maar ze zijn lastig in het vizier te krijgen. Overdag ligt een luipaard meestal ergens verscholen in het groen tussen bomen en struiken, vaak ook hoog in de bomen. Pas wanneer de avond invalt worden ze actief. Onhoorbaar bewegen ze zich door de jungle en belagen hun prooi volkomen onverwacht. De luipaard jaagt niet of nauwelijks met een achtervolging. Hij licht te loeren en als een echte leeperd, slim en sluw, overvalt hij zijn prooi bij verrassing. Net als katten kunnen zij zich goed oriënteren in de duisternis. Juist op die tijd is het park – afgezien dan van een georganiseerde night-driv – is het park dicht. Daarbij komt dat er naar schattingen ‘maar’ ongeveer 1.000 in het natuurreservaat leven. Met ‘onze’ luipaard met prooi kan onze dag niet meer stuk.
kamp Skukuza
Even later weer een file op de weg. Het ‘circus’ Kruger is in volle gang en heeft vandaag een vol programma. Een forse leeuwin ligt 3 meter van de weg aan haar middag banket: een stevige buffel. Na het luipaard met prooi in de boom zijn we wat blasé geworden, verwend, alsof de leeuwen de hele dag voor je voeten lopen. In de omgeving van Satara komen we tussen de geurende gele bloesem van de acacia een wildebeest, een paar kleurrijke giraffen en enkele zebra’s tegen. Het is een afwisselende tocht door een afwisselend landschap.
Naarmate we dichter bij Skukuza komen wordt de lucht bewolkter. De langzame stand van ruitenwissers houdt, bij dit gestaag gemiezer van de motregen, de voorruit nét droog. Bij dit weer is het niet zo erg om lang in de auto te zitten. We genieten van het veranderende landschap rond Skukuza – doornachtige struikgewas en zware acacia’s – en zien dat de waterstand in de rivieren in 10 dagen tijd aanzienlijk is toegenomen. Het is hier het gebied van de wilde hond en de zwarte neushoorn, die we niet zien. Maar je moet niet álles willen, stellen we, met het luipaard nog op ons netvlies, tevreden vast.
Er resten ons nu nog een paar dagen. Op de laatste dag staat Berg en Dal gepland ( en dat is niet bij Nijmegen! ). Hier in Zuid-Afrika stroomt de rivier de Sabie door Berg en Dal en huisvesten er de krokodil, het nijlpaard, de bushbok, de groene meerkat en de baviaan bij voorkeur. Nog wildlife genoeg te verwachten, dus.