Vandaag wordt het shoppen voorbij Phalaborwa gate. Er moet een ‘dongo’ gescoord worden om overal in het park on-line te kunnen zijn, zodat de blogafleveringen voor deze site ‘real time’ de lucht in kunnen. Ondertussen zijn we beiden erg in beslag genomen door de mogelijkheden van de nieuwe camera, speciaal door mogelijkheid om filmpjes te maken. Marjo figureert, na enig aandringen, vrijwillig, enthousiast en zonder klagen in de talloze oefenshots van……….action……….tot……cut! Met de ongebreidelde inzet, die hem eigen is, acteert hij, als ware hij Brad Pitt zelf, take na take vol overgave de gang van een olifant-in-de-must ( hormonale staat van opwinding ) met bijpassende geluiden. Althans ik vermoed dat hij dat bedoelt, oordeel zelf.
We stappen direct na het ontbijt op in de auto op weg naar Phalaborwa gate. Het is bijzonder door zo een uitgestrekt ongerept natuur gebied te toeren. Links en rechts uitzonderlijke vogelsoorten, zebra’s, kuddes antilopen en olifanten in de vrije natuur … we rijden er zomaar, bijna achteloos, tussendoor.
beauty in black and white
Phalaborwa stad ligt direct buiten Phalaborwa gate, de poort van het Krugerpark. We doen inkopen voor een week in een enorme supermarkt. Bij het inladen in de achterbak van de auto op de parkeerplaats komt een jonge vent op ons af en vraagt ons om Zuid Afrikaanse rands. Het zien van al die dozen met voedingsmiddelen moet hem het idee gegeven hebben dat we wel wat kunnen missen. Hij spreekt ons aan op sociale gevoelens en een ‘misplaatst?’ gevoel schaamte om onze welstand overvalt me. In zijn optreden maakt hij in ieder geval duidelijk dat economische welvaart niet vanzelfsprekend evenredig verdeeld is. Het is een eerste confrontatie met de huidige Zuid Afrikaanse situatie.
Wanneer we Phalaborwa gate gepasseerd zijn, gaan we dus op zoek naar een ‘dongo’ in Phalaborwa. Het blijkt de Afrikaanse equivalent te zijn voor een ‘dongel’, een usb-stick met on-line mogelijkheden via een oplaadbare telefoonchip. Daarmee kun je onafhankelijk van de plaats, waar je je bevindt, via een satellietverbinding op het internet te komen. Er moet natuurlijk wel bereik zijn. Het blijkt een populair digitaal ding te zijn. In minstens zes winkels, die er voor in aanmerking komen, is de dongo uitverkocht. We kunnen een bestelling plaatsen om er een de volgende week op te komen halen. Wanneer de verkoper er een te voor schijn haalt van onder de balie, vragen we allebei tegelijk of we die niet direct kunnen meenemen. “Is besteld, maar niet afgehaald,” is het antwoord. “Dus?!” vragen we in koor en dik tevreden verlaten de zaak. Vervolgens dienen we eerst nog in de supermarkt een ticket met flink Vodafone-beltegoed kopen en krijgen daarbij een overrompelende dosis technische informatie. Een en ander is via de mobiele telefoon gebruiksklaar te maken. Als het werkt, dan is de blog gegarandeerd. Ik ben vol vertrouwen om binnen afzienbare tijd ‘in de lucht te zijn’ met teksten, foto’s en filmpjes rechtstreeks van welke plek dan ook in het Krugerpark. Dat wil zeggen in alle kampen van het Krugerpark is bereik via het Vodafone-net. Verder wordt er een vernuftig statief aangeschaft aan om de camera stabiel te houden voor filmopnames. Je kunt het apparaatje op de neergelaten raam van de auto schroeven, om er zo vanuit de ( rijdende ) auto opnames mee te maken. Uit de losse hand een filmcamera hanteren vraagt nog veel oefening. Hoewel er niet veel te regisseren valt in de natuur – het is vooral geduldig hét moment afwachten – ben je cameraman, editor en art-director tegelijk. Dat is dus wel erg veel gevraagd van een fysiotherapeut op vakantie! Maar in Phalborwa zijn we in ieder geval geslaagd met onze inkopen.
Het is een zwoel-warme dag met bewolking, later in de middag begint het licht te motregenen. Op de terugweg van Phalaborwa houdt het wild zich gedeisd. Het heeft zich duidelijk teruggetrokken in de bush.
Onverwacht zien we een van de sterkste dieren ter wereld aan het werk. Een piepklein mestkevertje rolt een mestbal ter grootte van een tennisbal dapper over het asfalt voor zich uit. De nijvere beestjes kunnen 40 maal hun eigen gewicht hanteren. Het diertje staat in de Egyptische mythologie bekend als de scarabee, de ‘heilige pillendraaier‘. Het kevertje had in faraonische tijden een heilige status als symbool voor leven en geluk. De oude Egyptenaren zagen dat er ‘spontaan’ nieuw leven ontstond uit uitwerpselen van onder andere dromedarissen, de mestballen . Zij zagen dat aan voor de kringloop van het leven, niet wetend dat de kevertjes hun eitjes in de mestballen achterlaten. De larve verpopt in de mest en komt als weer kever te voorschijn. Bijzonder natuurlijk, dat wel – in de natuurgodsdienst van het oude Egypte kreeg de magische mestkever daarom een heilige status toegekend.
Het is fantastisch om rustig over de gravelroads door het glooiende groene Afrikaanse landschap te rijden. De eindeloze einder en het onafzienbare natuurlijke groen brengen me in een weldadige stemming en gevenme een intens tevreden gevoel. Er is zoveel moois op aarde!